HET ONTSTAAN VAN STICHTING HELP FLORES! (SHF!) (geschreven door de oprichter)

In 1992 werd Flores, regio Sikka getroffen door aardbevingen met de kracht van 6.8 en 7.5 op de schaal van Richter. Het epicentrum lag 30 kilometer ten noordoosten van Maumere in zee, bij het eiland Babi. Circa 70% van Maumere werd verwoest, maar ook vele dorpen rondom Maumere, waaronder ook Lela, hadden te maken met ernstige schade. In Maumere vielen de meeste slachtoffers, niet zozeer door de gebouwen die ingestort waren, maar door de hoge vloedgolf met kokend water (kokend door de lava in de zee).

 

Uiteindelijk was de wederopbouw weer aan de gang en ben ik, Herbert van Loon, voor mijn HTS-stage in 1997 afgereisd naar Indonesië, en heb ik meegeholpen aan de wederopbouw van Rumah Sakit Lela. Dit katholieke ziekenhuis is een begrip op Flores en ligt in het dorp Lela. Lela ligt ca. 30 km ten zuiden van de hoofdplaats Maumere. Ik heb meegeholpen aan het nieuw te bouwen operatiegebouw (drie operatiekamers), de kraamafdeling en de verloskamers. Ook heb ik de afbouw van het mortuarium, de mannen-, vrouwen- & VIP- en kinderafdeling helpen afronden. Dit half jaar heeft mij als persoon uiteindelijk gevormd.

 

Vaak zat ik op het puntje van de stoel indien er iets ernstigs gebeurde in de wereld, ik wilde helpen… fysiek helpen. In de jaren na 1997 ben ik getrouwd en inmiddels ben ik vader van 4 kinderen, en dat is mijn eerste verantwoordelijkheid! Op Flores heb ik wel geleerd dat wij in NL eigenlijk! niet mogen klagen, wij hebben het hier goed! In het jaar 2000 ben ik teruggegaan naar het ziekenhuis en dit was fantastisch. Alles functioneerde goed en het voelde goed om dit zo te kunnen ervaren. Helaas kon ik na het jaar 2000 niet eerder terug dan pas in het jaar 2011 (i.v.m. familieomstandig-heden) en deze reis heb ik gemaakt met mijn vader. Deze onvergetelijke reis was wederom fantastisch maar heeft mijn leven 100% veranderd.

​

In het jaar 2000 heb ik nog veel personen gesproken die ik kende van 1997. We werden trots het ziekenhuis rondgeleid, maar wij zagen en wij kregen te horen dat niet alles meer goed functioneert. Door de crisis in Europa waren er geen sponsoren meer en de functionaliteit was wel met 40% of nog méér teruggelopen. Ik wilde helpen met een operatielamp, maar mijn vader zei letterlijk: “dit gaat voor ruzie zorgen op het thuisfront en het is maar éénmalig! Ook is het van zéér korte duur”. Nadien hebben wij vele uren gepraat en terug in Nederland wilde ik écht 100% helpen en heb ik SHF! opgericht. Zodoende kan ik, SHF!, langdurig helpen en met juiste inzet en transparantie kunnen wij veel meer betekenen dan éénmalig een operatielamp. Ook is de ‘onrust’ bij mij weg doordat ik nu nog meer kan doen dan fysiek helpen.

 

Ik heb in eerste instantie gezocht naar bijpassende bestuurders en uiteindelijk heb ik die gevonden en is SHF! opgericht met drie bestuursleden. Omdat zij alleen enthousiast konden worden van mijn verhalenis het voltallige bestuur in 2013 afgereisd op eigen kosten naar het doel. Hier hoopte ik dat de medebestuursleden net als ik de 'Floresziekte' zouden opdoen, want dan was het bestuur goed gekozen. Dit lukte! Een ieder was zeer begaan met het doel van SHF! Echter is het bestuur om privé redenen inmiddels meerdere keren gewijzigd. Fred en ikzelf zijn, vanaf dag 1, nog steeds nauw betrokken bij SHF! en zetten hier ons wekelijks voor in.

​

Tenslotte kan ik nu met SHF! meer realiseren dan ikzelf ooit zou kunnen. SHF! begon met 100% het ziekenhuis willen helpen, maar al snel kregen wij meer projecten op ons pad. Ook mede doordat sponsoren andere doelstellingen hadden dan het ziekenhuis. Wij leerden snel en statutair was dit totaal geen probleem, want dit is goed geregeld. Wij zijn SHF! begonnen omdat wij geen andere stichtingen op Flores bekend waren in de regio die wij expliciet wilden gaan helpen. Begin 2012 was alles geregeld en konden wij echt starten. En tot op heden doen wij dit bijna dagelijks nog met veel plezier!

​

Bedankt dat u interresse toont in SHF!

​

Salam hangat,

​

​

Herbert van Loon

​